Leonardo “Son Akşam Yemeği“ tablosunu yapmak istediğinde iyiliği İsa’nın yüzüyle, kötülüğü de ona ihanet eden Yahuda’nın yüzünde vermeyi amaçlamıştı. Bir koroda İsa tasvirine çok uyan bir kişi gördü ve atölyesine davet edip sayısız taslak ve eskiz çizdi. Aradan 3 yıl geçti. Resim neredeyse bitmek üzereydi ama kötüyü tasvir eden Yahuda için bir model bulamamıştı. Bu arada resmi bitirmesi için sürekli sıkıştırılıyordu. Günlerce aradıktan sonra vaktinden önce yaşlanmış genç bir adam buldu. Paçavralar arasındaki bu adam sarhoşluktan kendinden geçmiş bir vaziyette kaldırım kenarına yığılmıştı. Yardımcıları güçlükle kiliseye getirdiler. Çünkü taslak yapmaya zamanı yoktu. Yardımcıları adamı ayağa diktiler. Zavallı adam başına gelenleri anlamamıştı. Leonardo adamın yüzündeki inançsızlığı, günahı, bencilliği resme geçiriyordu. Sarhoşluğun etkisinden kurtulmaya başlayan berduş gözlerini açtı ve bu harika duvar resmini gördü. Şaşkınlık ve hüzün dolu bir sesle şöyle dedi “Ben bu resmi daha önce gördüm.” “Ne zaman?” diye sordu Leonardo. O da şaşırmıştı. “Üç yıl önce“ dedi adam… “Elimde avucumdakini kaybetmeden önce bir koroda şarkı söylüyordum. Pek çok hayalim vardı. Bir ressam beni İsa’nın yüzü için modellik yapmam için davet etmişti.”
Paulo Cohelho yazıyı şöyle bitirmiş. ''İyi ile kötünün yüzü aynıdır. Her şey insanın yoluna ne zaman çıktıklarına bağlıdır."
